-
1 Christ
Christ, I) Christus: Christus. – Christum bekennen, Christo anhangen, s. »sich zum Christentum bekennen etc.« unter »Christentum«: Christum verleugnen, se Christianum esse negare (leugnen, daß man ein Christ sei); Christo maledicere (Christum lästern). – der heilige Christ, meton. = Christfest, w. s. – II) ein Bekenner Christi: Christianus. – Christianae legis studiosus. – ein wahrer Ch., vere Christianus; qui re verā Christianus est: die Christen, alle Christen, s. Christenheit: ein Ch. werden, sein, Christianum fieri, esse: kein Ch. mehr sein, Christianum esse desinere. – Christabend, *vesper is, qui praecedit diem natalem Iesu Christi. – Christenfeind, *Christianae legi infestus (Feind des Christentums). – Christiani nominis hostis (Feind der ganzen Christenheit. Eccl.). – als Ch. auftreten, persequi nomen Christianum (Eccl.). – Christengemeinde, Christianorum ecclesia (Spät.). Vgl. »Christenheit«. – Christenglaube, Christiana lex. – am Ch. hängend, Christianae legis studiosus. – Christenheit, Christiani (die Christen). – populus Christianus. nomen Christianum (alle Christen, Eccl.). – Christianorum ecclesia, im Zshg. bl. ecclesia (die christl. Gemeinde, Spät.). – die Ch. von der Erde vertilgen, de terris nomen Christianum auferre (Eccl.). – Christenkind, *parentibus Christianis natus. – Christenliebe, *pietas Christiana; im Zshg. auch bl. pietas.
-
2 Gotteslästerer
Gotteslästerer, *maledicus in deum od. in Christum. – ein G. sein, deum od. deos infamare. – gotteslästerlich, *maledicus in deum od. Christum (z.B. lingua). – g. Worte ausstoßen, maledicere deo od. Christo: g. Reden führen über jmd., alci maledicere (jmd. lästern, z.B. Christo); infamare alqm (in üblen Ruf bringen, beschimpfen. z.B. deos).
-
3 male dico
mălĕdīco (or separately, mălĕ dīco;(α).rarely in reverse order: qui bonis dicunt male,
Plaut. Bacch. 1, 2, 10; cf. id. Trin. 4, 2, 79), xi. ctum, 3, v. n. and a. [male-dico], to speak ill of, to abuse, revile, slander, asperse; constr. absol., or with a dat. (so class.) or acc. (post-Aug.).Absol.:(β).aliud est maledicere, aliud accusare,
Cic. Cael. 3, 6.—With dat.:(γ).optimo viro maledicere,
Cic. Deiot. 10, 28:turpissime alicui,
id. N. D. 1, 33, 93:petulanter alicui,
id. Cael. 3, 8:utrique,
Hor. S. 2, 3, 140:Christo,
Plin. Ep. 10, 97, 5; Sen. Contr. 1, 4, 1.— Impers. pass.:indignis si maledicitur, maledictum id esse dico,
Plaut. Curc. 4, 2, 27; Ter. Hec. 4, 2, 14. —With acc.:II.si me amas, maledic illam,
Petr. 96; v. id. 74.—Esp., to curse, utter a curse upon (eccl. Lat.):A.populo huic,
Vulg. Num. 22, 6 al. —Hence,mălĕdī-cens, entis, P. a., evil - speaking, foulmouthed, abusive, scurrilous (syn. maledi cus):B.maledicentes homines,
Plaut. Merc. 2, 3, 75.— Comp.:maledicentior,
Plaut. Merc. 1, 2, 31.— Sup.:in maledicentissimā civitate,
Cic. Fl. 3, 7:carmina,
Suet. Caes. 23; Nep. Alc. 11, 1.—mălĕdictus, a, um, P. a., accursed (post-class. for exsecrabilis):I.maledicte parricida,
Spart. Get. 3, 3:maledictus es inter omnia animantia,
Vulg. Gen. 3, 14: omnes incesti, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 7 praef.—Hence, as subst.: mălĕ-dictum, i, n., a foul or abusive word.In gen. (class.):II.maledicta in aliquem dicere,
Cic. Q. Fr. 2, 3, 2:in vitam alicujus conicere,
id. Planc. 12, 31:maledictis figere aliquem,
id. N. D. 1, 34, 93:maledicta in aliquem conferre,
id. Att. 11, 8, 2:quod crimen (i. e. majestatis) non solum facto, sed et verbis impiis ac maledictis maxime exacerbatur,
Paul. Sent. 5, 29, 1.—In partic., a curse, imprecation:B.esse in maledictis jam antiquis strigem, convenit,
Plin. 11, 39, 95, § 232:scribere maledicta,
Vulg. Num. 5, 23.—Transf., a cursed thing:Christus factus pro nobis maledictum,
Vulg. Gal. 3, 13:maledictum non erit amplius,
id. Apoc. 22, 3. -
4 maledico
mălĕdīco (or separately, mălĕ dīco;(α).rarely in reverse order: qui bonis dicunt male,
Plaut. Bacch. 1, 2, 10; cf. id. Trin. 4, 2, 79), xi. ctum, 3, v. n. and a. [male-dico], to speak ill of, to abuse, revile, slander, asperse; constr. absol., or with a dat. (so class.) or acc. (post-Aug.).Absol.:(β).aliud est maledicere, aliud accusare,
Cic. Cael. 3, 6.—With dat.:(γ).optimo viro maledicere,
Cic. Deiot. 10, 28:turpissime alicui,
id. N. D. 1, 33, 93:petulanter alicui,
id. Cael. 3, 8:utrique,
Hor. S. 2, 3, 140:Christo,
Plin. Ep. 10, 97, 5; Sen. Contr. 1, 4, 1.— Impers. pass.:indignis si maledicitur, maledictum id esse dico,
Plaut. Curc. 4, 2, 27; Ter. Hec. 4, 2, 14. —With acc.:II.si me amas, maledic illam,
Petr. 96; v. id. 74.—Esp., to curse, utter a curse upon (eccl. Lat.):A.populo huic,
Vulg. Num. 22, 6 al. —Hence,mălĕdī-cens, entis, P. a., evil - speaking, foulmouthed, abusive, scurrilous (syn. maledi cus):B.maledicentes homines,
Plaut. Merc. 2, 3, 75.— Comp.:maledicentior,
Plaut. Merc. 1, 2, 31.— Sup.:in maledicentissimā civitate,
Cic. Fl. 3, 7:carmina,
Suet. Caes. 23; Nep. Alc. 11, 1.—mălĕdictus, a, um, P. a., accursed (post-class. for exsecrabilis):I.maledicte parricida,
Spart. Get. 3, 3:maledictus es inter omnia animantia,
Vulg. Gen. 3, 14: omnes incesti, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 7 praef.—Hence, as subst.: mălĕ-dictum, i, n., a foul or abusive word.In gen. (class.):II.maledicta in aliquem dicere,
Cic. Q. Fr. 2, 3, 2:in vitam alicujus conicere,
id. Planc. 12, 31:maledictis figere aliquem,
id. N. D. 1, 34, 93:maledicta in aliquem conferre,
id. Att. 11, 8, 2:quod crimen (i. e. majestatis) non solum facto, sed et verbis impiis ac maledictis maxime exacerbatur,
Paul. Sent. 5, 29, 1.—In partic., a curse, imprecation:B.esse in maledictis jam antiquis strigem, convenit,
Plin. 11, 39, 95, § 232:scribere maledicta,
Vulg. Num. 5, 23.—Transf., a cursed thing:Christus factus pro nobis maledictum,
Vulg. Gal. 3, 13:maledictum non erit amplius,
id. Apoc. 22, 3.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Латинский